Geure
ideia, modu orokor batean azaldurik, honako hau da:
Gero
eta jende gutxiago ausartzen da era bateko bere pertsonalitate
propioa diseinatzen edozein eremuri dagokionean. Moda generalaren
eragina gizartean oso gai zabala da, izan ere, aspektu askotako modak
aurkitzen ditugu; esaterako arropa, orrazkera, teknologia,
pertsonalitatea.... Hasiera batean, aspektu honetako bakarra
aukeratzeko asmoa genuen, arroparena hain zuzen ere. Baina
hausnarketa egin eta irakasle batzuekin hitz egin ondoren, gure
artefaktoak aspektu bat baino gehiago landuko dituela pentsatu dugu.
Gure
ustetan, modaren eremuak gure bizitzetan zati handiegia hartzen du,
gehiegizkoa. Aspektu guztiak batzen dituen pertsona idealaren atzetik
doa gizartea, bakoitzaren erabateko nortasuna alde batera utziz.
Horregatik, pertsona bakoitzaren askatasun eta zoriontasuna
aldarrikatu nahi dugu. Pertsonen askatasun eta zoriontasuna modaren
eraginaren menpe dago eta ideia hau da guk kritikatzen duguna.
Hemen
duzue gure artefaktoaren aurkezpena zuzenean ikusteko aukerarik izan
ez zenutenontzat, edo bideoa osotasunean ikusteko gogoz gelditu
zinetenentzat, gure artefaktoaren inguruko ideia bat egiteko
aukera!!!
ARTEFAKTOAREN EMAITZA (jendeak parte hartu aurretik):
Lana aurrera eramateko eman genuen lehen pausoa elkarri praktiketan egokitu zitzaigun ikasleen adina eta kopurua adieraztea izan zen. Behin informazioa hau partekatu genuelarik, lanak banatu genituen. Zorte handia izan dugu, maila guztietako ikasleak genituelako lana burutzeko.
Hasteko, lana bost zatitan banatu genuen zailtasun mailaren eta ikasleen adinaren arabera. Hau egin ostean, lanarekin martxan jarri baino lehen, eskuartean genuen proiektuaren berri eman genion gure gelako irakasleari, baimena eskatuz. Irakasleek ez ziguten inolako eragozpenik jarri eta berehala laguntzeko prest agertu zirenez, lanari ekin genion.
Nahiz eta hasieran gaia guk emateko ideia izan, lan guztia euren esku uztea erabaki genuen. Aldaketa honen arrazoia ikasleei askatasuna eman eta euren sormena lantzeko aukera ematea izan da.
Aiako 3.mailako ikasleak izan ziren ipuin hori sortzeko ardura izan zutenak. Lehenik eta behin, lanaren berri eman zien Ane Arregik ikasleei, nondik norakoak eta honen helburua azalduz. Jarraian, gela guztiaren parte-hartzeaz, ipuina sortzen hasi ziren ordenagailuan. Bakoitzak bere ideia ikaskideei luzatu eta gehiengoari gustatzen zitzaiona eramaten zen aurrera. Hiru saio eskaini zitzaizkion asmaketa lan honi.
Hau egin ostean, ipuina taldekide guztiei bidali zitzaien gmail bidez, lanarekin aurrera joatea ahalbidetuz. Hurrengo pausoa ahotsak grabatu eta marrazkiak egitea izan zen.
Ipuin kontalari lanak Irurako LH4B-ko ikasleek egin zituzten. Horretarako, ipuina hamasei zatitan (ikasle kopurua) banatu zuen Lidek, iada bakoitzari bere zatia zein zen zehaztuz, ikasle guztiek parte hartu ahal izateko. Anek bezala, Lidek ere lanaren aurkezpenarekin hasi zuen saioa. Ondoren, ipuin osoa irakurtzea etxeko lan modura bidali eta batez ere beraien zatia ondo barneratzeko lana izan zuten, buruz ikasi gabe. Hurrengo egunean, ahots grabaketei ekin genien. Hau ikastolako gela aparte batean eta bost pertsonako taldetan eraman zen aurrera, prozesua errazagoa izan zedin. Behin honekin bukatuta, grabazioak Joneri bidali zizkion Lidek gmail bidez.
Irurako ikasleak ahotsa grabatzen zuten bitartean, Santo Tomas Lizeoko LH4A-ko ikasleak marrazkiak egiten ari ziren. Irakaslearen ausentzia aprobetxatuz, Ane Aldazabalek ere proiektua aurkeztu zien ikasleei eta bere zatia burutu zuen. Ipuina ozenki irakurri ondoren, zein marrazki egin erabaki zuten eta haurrak taldeka banatu ziren hauen ekoizpenerako. Talde bakoitzak marrazkiak burutzeko metodo propioa erabili zuen, denen artean marrazki bat egitea edo bakoitzak berea egin eta hauetako bat aurkeztea. Goiza lan hau burutzen pasa ostean, marrazki guztiak bildu eta Itxasori eman zizkion eskura.
Itxasok, Igeldoko lehenengo zikloko ikasleekin marrazki hauek koloreztatu zituen. Ikasle kopurua baino marrazki gutxiago zeudenez, kopia batzuk egin zituen Itxasok, bakoitzak bere marrazkia izan zezan. Marrazkiak banatu baino lehen, lanaren berri eman zien Itxasok, egindakoa eta egiteko zegoena azalduz. Ikasleek erabaki zuten ez zutela ipuina irakurtzerik nahi, lana amaitzean guztia batera ikustea nahiago zutela. Honenbestez, marrazkiak margotzeari ekin zien. Marrazkiak koloreztatu ostean, Itxasok moztu eta ipuinaren arabera ordenatu zituen, ikasleen marrazki guztiak ipuinean agertzeko aukera izateko. Antolaketa hau burutu ondoren, argazkiak atera eta Itxasok Joneri pasa zizkion gmail bidez.
Lanaren azken pauso bezala, Jonek, Aiako 3.zikloko ikasleekin bideo muntaia egin zuen arratsalde batean. Lehenik eta behin, Jonek ahots grabaketa eta marrazkien argazkiak eskolako ordenagailu batera pasa zituen. Guztiak han izanik, eta ikasleen informatikako saioa aprobetxatuz, hauen artean lauko taldetxoak egin eta bideoaren muntaketari ekin zion. Movie-maker programa erabiliz, taldetxo bakoitza bideoaren muntaian pauso bana egiten joan zen. Irudiekin muntaia osoa egin ostean, kantua aukeratu eta audacity programaren bidez ahots grabazioarekin elkartu zuten. Audacity bidez lortutako audioak movie-maker programan zituzten irudietan txertatu zituzten bideoari amaiera emanez.
Azkenik, Jonek denoi bideoa bidali zigun gmail bidez eta bakoitzak praktiketako azken egunean, lan honen emaitza erakutsi zien ikasle eta irakasleei. Hori izan da gure lanaren prozesua.
Taldekide bakoitzak egokitu zitzaion atala aurrera eraman zuen bere ikasgelan. Egia esan, ez genuen inolako pega edo zailtasunik izan lana egiterako garaian izan ere, irakasleak une horo laguntzeko prest agertu ziren.
Ondorioak
Lan hau aurrera eramatean, hainbat gauza aztertu eta deskubritu ahal izan ditugu. Atera ditugun ondorioak ikaskuntza prozesuraren hainbat aspekturekin erlazionatuta daude.
Lehenik eta behin, gure adaptazio gaitasunaren inguruko gogoeta dugu. Hasteko, bakoitzak gure ikastetxeetan aurkitu genuen egoeraren araberako lan banaketa egin genuen lehenengo; maila bakoitzari egokiena gerta lekiokeen zeregina jarri genion. Ondoren, ipuina sortzeko prozesuak esaterako aldaketa bat jasan zuen. Hau da, ikasleen sormena lantzeko aukera jada mugatuta zegoela ikusi genuenez, guk askatasun hori eman nahian, ipuinaren gaia zehaztu gabe utzi genien. Honela, beraien sormena are eta gehiago landu zutela esan behar dugu.
Honekin lotuta, ikasleen parte hartzea aipatu behar dugu. Ohartu gara, beraien lana beste ikastetxeetako ikasleenekin elkartuz lan bakar bat osatuko zutela jakinda, motibatuago eta gogotsuago jardun dutela honetan. Ikasleak ez daude ohituta honelako ekimenetan parte hartzera, beraientzat zeozer guztiz berria izan zen eta oso gustura heldu zioten proposamenari.
Talde lana sustatu zuen proiektu berritzaile bat sortu genuelakoan gaude. Elkarlanean aritzea eskatzen zuen lan bat sortzeko zeregina izateaz gain, erabakiak ere denen artean adostea eskatzen zitzaien ikasleei. Horretarako, beharrezkoa zen denen parte hartzea.
Bestalde, ez da ohikoa gure ikasgeletan beste ikastetxeekin elkarlanean aritutako proiektuak ekoiztea. Honegatik, irakasleei baliagarria gerta dakieken esperientzia izan delakoan gaude. Izan ere, beraiek ere prozesua behatu ahal izan dute eta beren ikasleek izan duten lan jarrera positiboaz ohartu dira. Guk ere irakasleen balorazio positiboa jaso ahal izan genuen, oso gustuko izan baitzuten proiektua eta hurrengo batean antzeko zerbait egin nahi badute ere jada badute erreferentzia bat.
Gainera, ikasgela bakoitzak behin beraien zatia bukatuta, lan guztiaren emaitza ikusteko irrikaz agertu ziren beste ikastetxeetakoek amaitzeko zain. Horretaz gain, irakasle batzuk beraien atsegintasuna azalduz, azken lan hau beraien blog-ean zintzilikatu dutela ikusi ahal izan dugu.
Prozesu honen emaitza, jarraian dugun bideoa izan da:
Ebidentziak:
1.- Hasierako ideiaren ebidentzia
2.-
Aiako eskolako blogean zintzilikatu zuten bideoa
Klasean
sartu ginenean esan zigun Aingeruk "zelatatu" eta
"zelatatzaileei" buruz hitz egingo genuela. Horretarako,
espetxe bat erakutsi zigun, panoptiko bat, non, erdian dorre bat
dagoen eta bertatik presoak zelatatuak izaten diren.
NORK
NOLA
ERRESISTENTZIA
Egela
Nabigazioaren
kontrola
Pertsona batek
besteei pasatzea irakurgaiak; beti irekita edukitzea
GPS mugikorra
Posizionamenduaren
kontrola
Kentzea
Google
Datu pertsonalak;
guztiak
Asmatzea
Banketxeak/ kreditu
txartelak (bestelakoak)
Datuen kontrola
Ahalik eta gutxien
Facebook
Datuak; noiz
konektatu
Argazkiak ez
etiketatu
Whatsapp
Konexioaren
azterketa
Tik bakoitza kendu;
ordua kendu; profileko informazioa kontaktu batzuk bakarrik
edukitzea
Zerbitzuetako
kamerak
Gure mugimenduak
...
Webcam-a (drone)
Sartu daitezkeelako
Pegatina bat
jartzea
Konpainia
telefonikoak
Lokalizazioa;
erabilerak
Modo avion-en
jartzea mugikorra
Jarraian,
bideo bat ikusi genuen: "¿Por qué me vigilan si no soy
nadie?". Hemen, Marta Peiranok ohartarazi nahi digu zenbat
informazio sortu dezakegun egunero, eta zein garrantzitsua den sare
sozialetan gure anonimatoa mantentzea. Horretarako, neska baten
adibidea jartzen digu, non, bertan ikusten dugun nola bere egun oso
bateko mugimendu guztiak kontrolatuak dauden.
Ondoren,
beste bideo bat ikusteko aukera ere izan genuen: "Las redes y lo
datos: una perspectiva crítica". Bertan, guk sare sozialetan
eta interneten egiten ditugun publikazioez hitz egiten digu, eta zein
garrantzitsua den hauekin kontuz ibiltzea. Horregatik, gure
pribatutasuna mantzeko azpimarratzen du sare sozialetan eta
horrelakoei dagokienez.
2.GELAN
IKUSITAKOAREKIKO GURE POSIZIONAMENDUA, HAUSNARKETA
Ondoren,
hau, gure bizitzara eta teknologiara bideratu zuen, eta galdetu
ziguen gu zelatatuak izaten ote ginen, nola eta honi aurre egiteko
erresistentziak. Hasieran talde txikietan hasi ginen taula betetzen,
baina, azkenik gela osoaren artean osatu genuen.
Hona
hemen emaitza:
Oro
har entzuten dugu kontuz ibili behar dugu sare sozialetan publikatzen
dugunarekin eta konsziente gara gure datuak dituztela, kontrolatuak
gaudela. Baina, zein puntutaraino gara konsziente?
Konektatuta
bizi gara, teknologiaren menpe, egunerokotasunean hainbat ordu
igarotzen ditugularik teknologia eskuetan dugula. Bideo hauek
ikusteak zer pentsatu handia ematen dit, banekien bai gure datuak
zituztela, baina, orain benetan jabetu naiz guk egunean zehar egiten
ditugun mugimendu txikienak ere badazkitela, guk uste baino
arriskutsuagoa dela.
Eta
zer egin honi aurre egiteko? Ahalik eta pribatutasun gehien
mantentzen saiatu behar dugu, gure anonimatoa mantentzen.
Horretarako, gure datu gutxien ematea izan daiteke aukeretako bat,
edo datuak asmatzea.
3.IKUSITAKO
GUZTIA HEZKUNTZAREKIN ERLAZIONATU. GURE POSIZIONAMENDUA IRAKASLE
MODUAN. ZER EGIN BEHARKO GENUKE HONEKIKO EKOLAN?
Denbora
aurrera doan heinean teknologia garatzen doa eta geroz eta
txertatuago dagoela ikus dezakegu hezkuntza munduan. Hau positiboa
izan daiteke hezkuntzarako, hainbat programa interesgarri eta
baliagarri baitaude ikasleentzat. Gainera, gaur egun,
txiki-txikitatik hasten dira teknologiak erabiltzen, mundu
teknologiko batean hazten direlarik, horregatik, beharrezkoa ikusten
dut hezkuntzan ere honen ezagutza minimo bat eskaintzea. Baina,
horretarako irakasleak ongi prestatua egon beharko du, eta aurretik
aipaturiko teknologiaren arrisku guztiez ohartarazi beharko die
ikasleei.
